Stosowanie substancji dodatkowych do żywności jest możliwe jedynie wtedy, gdy istnieje dowód, że proponowane zastosowanie dodatku przyniesie konsumentowi możliwe do wykazania korzyści. Stosowanie dodatków do środków spożywczych jest dopuszczalne:

• w celu zachowania jakości odżywczej żywności; celowe zmniejszenie wartości odżywczych jest uzasadnione tylko wtedy, gdy dana żywność nie stanowi istotnego składnika normalnej diety albo gdy dodatek jest potrzebny do wytwarzania żywności dla grup konsumentów o szczególnych potrzebach żywieniownych;
• w celu dostarczenia niezbędnych składników lub elementów żywności wytwarzanej dla grup konsumentów o szczególnych potrzebach dietetycznych;
• w celu zwiększenia lub zachowania jakości lub trwałości środków spożywczych albo poprawienia ich właściwości organoleptycznych, pod warunkiem że nie zmienia to charakteru, istoty lub jakości żywności tak, że mogłoby to wprowadzać w błąd konsumenta;
• dla ułatwienia procesu wytwarzania, przetwarzania, przygotowywania, obróbki, pakowania, transportu lub przechowywania środków spożywczych, pod warunkiem że dodatek nie jest stosowany w celu zamaskowania skutków stosowania nieprawidłowych surowców lub niewłaściwych (w tym niehigienicznych) praktyk lub technik, w ramach któregokolwiek z wymienionych powyżej działań.

Dopuszczanie substancji dodatkowych do spożycia odbywa się na podstawie oceny ryzyka:

• Na poziomie światowym:
Wszystkie substancje dodatkowe, co do których rozpatruje się stosowanie do żywności muszą posiadać ocenę ryzyka dla zdrowia przeprowadzoną przez Wspólny Komitet Ekspertów FAO i WHO do Spraw Dodatków do Żywności (JECFA – The Joint FAO/WHO Expert Committee on Food Additives). Na ocenie JECFA opierają się systemy dopuszczania dodatków do żywności, stosowane we wszystkich państwach i w UE.

• Na poziomie europejskim:
Dopuszczenie określonej substancji dodatkowej do produktów sprzedawanych na terenie Unii Europejskiej odbywa się po zaakceptowaniu jej przez panel do spraw dodatków do żywności, przypraw, substancji pomagających w przetwarzaniu i materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością działający w ramach Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA).

W obu przypadkach ocena danej substancji odbywa się w oparciu o wszystkie dostępne i najbardziej bieżące wyniki badań toksykologicznych, chemicznych i biologicznych, obserwacji dokonanych na zwierzętach oraz danych odnośnie wpływu na zdrowie ludzi.
Akceptację uzyskują jedynie substancje, których wyniki badań nie budzą żadnych wątpliwości czy zastrzeżeń.

Dodatki do żywności mogą zostać zatwierdzone wyłącznie pod warunkiem, że:
• można wykazać uzasadnioną potrzebę ich stosowania z technologicznego punktu widzenia oraz nie można osiągnąć takiego samego celu innymi środkami, które byłyby możliwe do zastosowania z ekonomicznego i technologicznego punktu widzenia,
• nie stanowią zagrożenia dla zdrowia konsumenta przy proponowanym poziomie ich stosowania, w zakresie, w jakim można to stwierdzić na podstawie dostępnych dowodów naukowych,
• nie wprowadzają w błąd konsumenta.