stalono, że ogólnoustrojowe przeciążenie żelazem prowadzi do toksyczności narządowej, ale nie udało się ustalić UL. Jedynym wskaźnikiem, dla którego można było ustalić reakcję na dawkę, były czarne stolce, które odzwierciedlają obecność dużych ilości niewchłoniętego żelaza w jelitach. Jest to wskaźnik, którego obecność może prowadzić do ogólnoustrojowego przeciążenia żelazem, ale sam w sobie nie jest niekorzystny.

Na podstawie interwencji, podczas których nie występowały czarne stolce przy dodatkowym spożyciu żelaza w wysokości 20–25 mg/dzień (dodanym do podstawowego spożycia wynoszącego 15 mg/dzień), ustalono bezpieczny poziom spożycia żelaza wynoszący 40 mg/dzień dla dorosłych (w tym kobiety w ciąży i karmiące piersią). Za pomocą skalowania allometrycznego (masa ciała 0,75) wartość tę przeskalowano w dół i wyznaczono bezpieczne poziomy spożycia dla dzieci i młodzieży na następujących poziomach: od 10 mg/dzień (dzieci w wieku 1–3 lata) do 35 mg/dzień (młodzież 15–17 lat).

W przypadku niemowląt w wieku 7–11 miesięcy, które mają większe zapotrzebowanie na żelazo niż małe dzieci, zastosowano skalowanie allometryczne w celu określenia dodatkowego spożycia żelaza (tj. 25 mg/dzień) i uzyskano bezpieczny poziom dodatkowego spożycia żelaza wynoszący 5 mg/dzień. Wartość tę rozszerzono na niemowlęta w wieku 4–6 miesięcy i odnosi się ona do spożycia żelaza ze wzbogacanej żywności i suplementów diety, a nie z preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt. Stosowanie bezpiecznego poziomu spożycia jest bardziej ograniczone niż UL, ponieważ nie jest określony poziom spożycia, przy którym ryzyko wystąpienia działań niepożądanych zaczyna wzrastać.

Opinia naukowa jest dostępna pod adresem: https://efsa.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.2903/j.efsa.2024.8819