Polskę reprezentował na Radzie ministrów  podsekretarz stanu Ryszard Zarudzki. W swoim wystąpieniu wiceminister podkreślił, że Polska oczekuje, by nowy mechanizm wdrożeniowy pozwolił lepiej wykorzystać i dopasować instrumenty WPR do warunków i potrzeb każdego kraju. Przepisy w sprawie krajowych planów strategicznych powinny także:

• prowadzić do rzeczywistego uproszczenia polityki;
• zapewnić równe warunki konkurencji, w tym wyrównanie dopłat bezpośrednich we wszystkich państwach;
• gwarantować ciągłość unijnego finansowania, w tym wypłat dla rolników.

Ryszard Zarudzki podkreślił, że potrzebne  będą okresy przejściowe.

W kontekście uproszczenia należy  utrzymać możliwość wyłączenia z warunkowości małych gospodarstw rolnych  (poniżej pewnego progu powierzchniowego), podobnie jak jest to w obecnym okresie programowania.

Instrumenty z zakresu zarządzania ryzykiem powinny być finansowane nie tylko ze środków EFROW, ale także w ramach instrumentów krajowych.

Wiceminister Zarudzki podkreślił, że większe ambicje środowiskowo-klimatyczne WPR wymagają zachowania co najmniej dotychczasowego budżetu tej polityki. Jest to niezbędne dla zachowania równowagi pomiędzy zadaniami stawianymi przed WPR a dostępnymi środkami.

Ponadto Polska wyraziła podczas posiedzenia Rady zaniepokojenie utrzymującą się silną spadkową tendencją cen cukru na rynku UE. Skutkuje to pogorszeniem sytuacji finansowej przemysłu cukrowniczego oraz producentów buraków cukrowych. Ceny skupu buraków w umowach kontraktacyjnych są w większości uzależnione od cen cukru. Brak opłacalności uprawy może być powodem rezygnacji przez plantatorów z uprawy buraków cukrowych.

Zdaniem Polski należy zastosować jeden z instrumentów wsparcia tego rynku, np. prywatne przechowywanie cukru. Polska już wielokrotnie wnioskowała o to na forum UE. Z tego też względu Polska poparła wniosek Włoch dotyczący uruchomienia mechanizmów stabilizujących rynek cukru w UE .

Ponadto  KE przedstawiła aktualną  sytuację  w UE w zakresie ASF, zwracając uwagę by ograniczenia i bariery w handlu wewnątrzunijnym były nakładane zgodnie z przyjętymi jednolitymi zasadami. Przyjęte jednolite środki kontroli choroby na obszarach jej występowania pozwalają na zminimalizowanie ryzyka dalszego jej szerzenia się. Stanowią też gwarancję, że wszelkie bariery utrudniające handel zostaną ograniczone do minimum.

Polska poparła takie podejście podkreślając, że państwa członkowskie nie powinny wprowadzać dodatkowych, nieuzasadnionych restrykcji wobec państw, w których wystąpiła choroba. Rezultatem takiego działania jest możliwość zanegowania przez  państwa trzecie skuteczności kontroli sytuacji epizootycznej w systemie prawnym UE.