Prof. Obiedziński omówił systemy urzędowej kontroli żywności obowiązujące obecnie w różnych państwach członkowskich Unii. W większości tych krajów istnieje niezależny od innych resortów urząd będący odpowiednikiem EFSA na poziomie krajowym. Najczęściej do powstania takich urzędów dochodziło już przed 1 maja 2004 r, a często jeszcze przed wejściem w życie rozporządzenia 178/2002. W większości państw zachodziła potrzeba przebudowania systemu urzędowej kontroli żywności, jednakże np. w Holandii i Szwecji istniały już wcześniej Narodowe Agencje Żywności, dlatego w tych krajach struktura kontroli została utrzymana i nastąpiło jedynie nasilenie roli tych urzędów.

Prof. Obiedziński zwrócił uwagę uczestników na fakt, iż w Polsce istnieje problem zazębiania się kompetencji urzędowych służb kontroli oraz braku koordynacji działań pomiędzy poszczególnymi inspekcjami. Ponadto utrudnieniem dla przedsiębiorców sektora spożywczego jest brak kompetencyjnego rozgraniczenia jakości i bezpieczeństwa żywności. Oprócz tego faktem jest niezgodność definicji stosowanych w przepisach polskich z określeniami stosowanymi w przepisach wspólnotowych, gdzie np. nie występują pojęcia „bezpieczeństwo zdrowotne”, czy „jakość handlowa”. Zdaniem prof. Obiedzińskiego wejście w życie rozporządzenia 882/2004 wymusza reformę urzędowej kontroli żywności, która powinna być przeprowadzona w zgodzie z Krajowym Planem Działania i musi być skoordynowana z działaniami krajów sąsiadujących oraz z tym, co się dzieje na poziomie wspólnotowym. 

Prof. Obiedziński przestrzega, iż już niedługo może dojść do sytuacji, gdy służby kontrolujące będą pociągane do odpowiedzialności karnej za swoje decyzje, które wydawane na mocy przepisów krajowych, są sprzeczne z przepisami wspólnotowymi. 

Według prof. Obiedzińskiego istotna jest zmiana podejścia służb kontrolujących z podejścia przedmiotowego na podmiotowe, co objawiałoby się m.in. tym, że służby kontrolne powinny skoncentrować się na wspieraniu operatorów.