Głównym tematem dyskusji było wyposażenie rolników w skuteczne narzędzie zarządzania ryzykiem w rolnictwie w ramach Wspólnej Polityki Rolnej po 2020 r.

Polski wiceminister rolnictwa zabierając głos w dyskusji podkreślił, że w przepisach UE należy precyzyjnie zdefiniować „sytuację kryzysową”, także w aspekcie kryzysu występującego regionalnie. Lepsze zdefiniowanie sytuacji kryzysowej powinno umożliwiać szybkie i efektywne uruchamianie instrumentów łagodzących. Możliwość uruchamiania instrumentów łagodzących powinna wynikać wprost z przepisów prawa, a nie z uznaniowych decyzji unijnej administracji.

Obecny instrument rezerwy kryzysowej Polska ocenia krytycznie. Dotychczasowe doświadczenie pokazuje, że mechanizm ten nie działa, nie był nigdy wykorzystany i nie ma uzasadnienia dla jego kontynuacji w obecnej formie. Zdaniem Polski fundusz kryzysowy powinien być utworzony na poziomie unijnym z możliwością kumulacji środków. Konstrukcja przyszłej rezerwy kryzysowej wymaga dalszych prac.

Polska zgadza się z tezą Prezydencji, że płatności bezpośrednie są elementem zarządzania ryzykiem i stabilizacji dochodów. Biorąc pod uwagę obecne cele płatności, związane z zarządzaniem ryzykiem oraz wsparciem dochodów rolników, ich zróżnicowanie, wynikające z historycznych poziomów wsparcia produkcji, nie ma uzasadnienia. Dlatego Polska opowiada się za dalszym, pełnym wyrównaniem płatności bezpośrednich.

Przewodniczący Rady − estoński minister Tarmo Tamm, podsumowując dyskusję stwierdził, że ministrowie rolnictwa UE są zgodni w ocenie efektów kolejnych reform WPR, dzięki czemu rolnicy w większym stopni odpowiadają na sygnały płynące z rynku. Jednocześnie jednak stwierdzili, że kwestie zarządzania kryzysami nie są odpowiednio uwzględnione w WPR. Konieczne jest zatem wzmocnienie odporności rolników na sytuacje kryzysowe. Dyskusja pokazała, że rezerwa kryzysowa powinna być stosowana szybciej i bardziej automatycznie. Przewodniczący odnotował zbieżność opinii ministrów w ocenie znaczenia dopłat bezpośrednich dla stabilizacji dochodów rolników, a jednocześnie rozbieżne opinie w kwestii dalszej harmonizacji płatności. Możliwości zastosowania instrumentów zarządzania ryzykiem w drugim filarze powinno być uproszczone i brać pod uwagę specyfikę poszczególnych krajów.

Sprawą dodatkową wprowadzoną do agendy spotkania ministrów była informacja Komisji Europejskiej na temat wykrytych zawartości fipronilu − środka chemicznego zakazanego do stosowania w produkcji żywności − w produkcji jaj i drobiu.  Sprawa ta dotknęła, w różny sposób, 26 państw członkowskich UE oraz 17 państw spoza UE poprzez eksport produktów skażonych fipronilem.

Komisarz zapowiedział przeprowadzenie audytu w 4 najbardziej dotkniętych państwach członkowskich (Belgii, Holandii, Francji i Niemczech). Ponadto 26 września br. odbędzie się spotkanie Wysokiego Szczebla komisarza ds. Zdrowia z przedstawicielami państw członkowskich i dotyczyć będzie dalszych informacji na temat stosowania tej substancji w gospodarstwach produkujących drób. Również najbliższa Rada ministrów rolnictwa UE w Luksemburgu zajmie się sprawą skażenia jaj fipronilem. Przedmiotem dyskusji będzie poprawa współpracy oraz komunikacji pomiędzy państwami członkowskimi.

Źródło: MRiRW