Łańcuch żywnościowy zaczyna się na polu, a kończy na stole. Liczy się tu wszystko - od nawożenia i ochrony roślin przez zdrowie i dobrostan zwierząt, transport, przechowywanie płodów rolnych, ich przetwarzanie po handel i oddziaływanie całego systemu na środowisko. Kontrolowany musi być każdy etap. 

- Idealna wizja to jedna inspekcja odpowiedzialna za bezpieczeństwo żywności kontrolująca każdy aspekt produkcji. W Polsce działa zaś kilka inspekcji podzielonych głównie zależnie od rodzaju produkcji - na zwierzęcą i roślinną oraz zakresu kontroli, czyli bezpieczeństwa lub jakości. Dziedziny te nawzajem się przenikają, co przy rozdrobnieniu instytucji kontrolnych może skutkować nakładaniem się kompetencji albo tworzyć luki w systemie. Mimo tej struktury wyniki kontroli potwierdzają, że jakość i bezpieczeństwo polskiej żywność oraz sposób nadzoru spełnia najwyższe kryteria unijne - mówi Andrzej Gantner, dyrektor generalny Polskiej Federacji Producentów Żywności (PFPŻ).

Dyskusje nad stworzeniem jednego superurzędu toczą się od lat. Spory dotyczą m.in. tego, komu miałby podlegać - wiele do powiedzenia chciały mieć i ministerstwo zdrowia, i resort rolnictwa. Z kolei spożywcy oponowali, że instytucja powinna być niezależna od polityków. Do dzisiaj więc jeden nadzór nie powstał. 

Najgłośniejsza niepolityczna, lecz rzeczywista żywnościowa afera dotyczyła koniny, sprzedawanej jako wołowina. - Pokazało to, że mimo stosowania kosztownych i wyrafinowanych metod kontroli systemy krajowe i system unijny nie są całkowicie szczelne, a na etapie dystrybucji surowca można było doprowadzić do zafałszowania na wielką skalę. Fikcyjni dystrybutorzy wprowadzili do obrotu wołowinę zafałszowaną koniną, a potem zniknęli. Po tej aferze zdecydowano, że powstanie dodatkowo system szybkiego powiadamiania o wprowadzeniu zafałszowanej żywności. Jest on aktualnie testowany przez poszczególne kraje - twierdzi Andrzej Gantner.

(Więcej w: Puls Biznesu 26.02.2015)