Sieć EPODE to projekt zapoczątkowany w 2008 r. i realizowany przy wsparciu Komisji Europejskiej (Dyrekcja Generalna ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów).

Celem utworzenia sieci jest ułatwienie wymiany międzynarodowych doświadczeń w zakresie tworzenia szerokich partnerstw publiczno-prywatnych mających na celu promowanie zdrowego stylu życia, poprawę sposobu odżywiania oraz nawyków w zakresie aktywności fizycznej.
W chwili obecnej EPODE jest największą światową siecią wymiany informacji na temat sposobów walki z  nadwagą, otyłością i chorobami niezakaźnymi - członkami sieci jest 21 programów edukacyjnych, w tym 11 jest realizowanych w krajach Unii Europejskiej, 5 w państwach azjatyckich i 5 w Stanach Zjednoczonych.

Nadrzędnym celem Forum było wsparcie programów społecznościowych na rzecz redukcji nadwagi i otyłości u dzieci, realizowanych na zasadzie strategii szerokiego partnerstwa. Podczas pierwszej części konferencji pod hasłem: „POLITYCY I INSTYTUCJE NA LINII FRONTU – Uderzając razem uderzamy mocniej”, prelegenci z 25 krajów z całego świata, w tym m.in. ministrowie zdrowia, zaprezentowali główne wątki prowadzonych przez nich działań w tym zakresie.

Wskazano, iż dla skutecznej redukcji globalnej otyłości niezbędne jest zintegrowane podejście wielosektorowe, które  uwzględnia współpracę szerokiego grona interesariuszy: m.in. rządy państw (przy szczególnym uwzględnieniu samorządów lokalnych), środowisko naukowe, organizacje i instytucje międzynarodowe zajmujące się tematyką zdrowia, (np. WHO – Światowa Organizacja Zdrowia, EFSA – Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, DG SANCO – Dyrekcja Generalna ds. Zdrowia i Konsumentów Komisji Europejskiej). Przedstawione działania stanowiły dowód skuteczności tego typu podejścia.

W celu zwiększenia skuteczności realizacji działań na rzecz zwalczania nadwagi i otyłości, interwencje te powinny być realizowane przy zaangażowaniu sektora prywatnego na zasadzie partnerstw publiczno- prywatnych (PPP).
W tym  kontekście, w trakcie Forum zaprezentowany został Ogólnopolski Program Edukacyjny „Trzymaj Formę!” , w którym sektor państwowy (tj. Główny Inspektorat Sanitarny) wspólnie z organizacją przemysłu żywnościowego (Polską Federacją Producentów Żywności) podejmują długoterminowe działania na rzecz promowania zdrowego stylu życia wśród młodzieży szkolnej.

Program „Trzymaj Formę!” został zainicjowany w 2006 r. w odpowiedzi na strategię WHO w zakresie diety, aktywności fizycznej i zdrowia oraz zaleceniom Komisji Europejskiej w tym zakresie. Będzie realizowany co najmniej do roku 2015. W programie wykorzystano  metodę projektu aktywizującą nie tylko uczniów, nauczycieli, ale także rodziców i całą społeczność lokalną oraz samorządy. Od roku 2006 w programie „Trzymaj Formę!” uczestniczyło  łącznie ponad 4 miliony uczniów w wieku gimnazjalnym z blisko 7.000 szkół zlokalizowanych na terenie całego kraju.
Do współpracy włączyli się również eksperci naukowi z wiodących instytucji zajmujących się żywieniem i zdrowiem, organizacje pozarządowe, instytucje rządowe oraz resort edukacji, sportu i zdrowia. Umowy zawarte pomiędzy zainteresowanymi stronami pozwoliły każdemu z partnerów na dopasowanie swojej działalności do rzeczywistych potrzeb oraz zapewnienie przejrzystości działania.
Przy długoterminowym zaangażowaniu wszystkich zainteresowanych stron, wykonany w 2009 r. monitoring programu, wykazał jego dużą efektywność, przejawiającą się znaczną poprawą w zakresie stylu życia młodzieży.

Na tle działań i programów realizowanych w innych krajach, konferencja EPODE pokazała, że polskie rozwiązania, w postaci programu „Trzymaj Formę!”, w pewnej mierze wyprzedziły i przewidziały podejście EPODE z 2009 r. Ważne jest zatem, aby wskazywać innym, że współpraca międzysektorowa, jest możliwa i przynosi wymierne korzyści społeczne. Polski program edukacyjny  „Trzymaj Formę!” jest tego dowodem.
Już 2 lata temu sukces programu docenił na poziomie Komisji Europejskiej Dyrektor Generalny DG SANCO (Robert Madelin), który zaproponował aby program ten służył jako model skutecznego partnerstwa publiczno-prywatnego, który można zastosować w innych krajach Unii Europejskiej.