Wymóg dwukrotnego wzrostu produkcji żywności może w pierwszej chwili brzmieć bardzo niepokojąco. Jednak tylko wtedy, kiedy nie przedstawi się tej informacji w odpowiednim kontekście. Warto wspomnieć chociażby, że średnie plony zbóż na świecie w przeciągu 40 lat pomiędzy 1965-2005 wzrosły ponad dwukrotnie. Dodatkowo, dzięki jednoczesnemu niewielkiemu zwiększeniu powierzchni upraw, zbiory zbóż wzrosły jeszcze bardziej. W tym samym okresie produkcja mięsa na świecie wzrosła czterokrotnie.

Czyli konieczny wzrost produkcji żywności wydaje się osiągalny. To co jednak wymaga podkreślenia, to fakt, że postęp, który dokonał się w ostatnich czterdziestu latach, był możliwy tylko dzięki odpowiednio dużym inwestycjom w rozwój nowych technologii, infrastrukturę, rozpowszechnianie wiedzy, wyposażenie gospodarstw i szersze wykorzystanie dostępnych środków produkcji. Gwałtowny wzrost produkcji żywności w latach 60-tych, szczególnie w biedniejszych regionach świata, zyskał nawet własną nazwę - "Zielona rewolucja".

W ostatnich latach poprzedzających obecny kryzys żywnościowy wydajność rolnictwa rosła coraz wolniej. Zbyt wolno, aby nadążyć za szybko rosnącym popytem na żywność. Spowodowało to gwałtowny wzrost cen żywności w latach 2007-08 i 2010-11. Dziś wysokie ceny żywności stanowią bolesne przypomnienie, że rolnictwo zostało zaniedbane i trzeba mu poświęcić znacznie więcej uwagi. Jednocześnie stanowią naturalną zachętę do nowych inwestycji w ten sektor gospodarki. Jest to warunek konieczny do tego, aby już dziś zacząć ograniczać skalę głodu na świecie oraz zapewnić wymagany wzrost produkcji żywności dla przyszłych pokoleń.

Między innymi takie wnioski płyną z raportu „Zmiany na światowych rynkach rolnych - konsekwencje dla producentów żywności" przygotowanego przez Bank BGŻ.

(Źródło: www.portalspozywczy.pl)