Rozporządzenie zacznie obowiązywać od dnia 1 lipca 2007 r.

Żywność wprowadzona do obrotu lub etykietowana przed 1 lipca 2007r., która nie spełnia wymagań tego Rozporządzenia z uwagi na wcześniej obowiązujące wymagania krajów członkowskich, może być dostępna w obrocie do końca terminów przydatności do spożycia, jednak nie dłużej niż do 31 grudnia 2009 r.

Rozporządzenie określa zasady dodawania do żywności witamin, składników mineralnych i innych substancji posiadających wartość odżywczą lub działanie fizjologiczne na organizm człowieka. Harmonizuje dotychczasowe przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne krajów członkowskich UE, tak aby zagwarantować skuteczne funkcjonowanie rynku wewnętrznego przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu ochrony konsumentów.

Wymagania tego Rozporządzenia nie mają zastosowania do suplementów diety objętych Dyrektywą 2002/46/EC.

Listy dozwolonych witamin, składników mineralnych i innych substancji wraz z wyszczególnieniem ich form chemicznych określono w załącznikach do Rozporządzenia, a także będą one wymienione wraz z dodatkowymi informacjami w publicznym Rejestrze Wspólnotowym.

Zgodnie z postanowieniami art. 4 Rozporządzenia, nie można dodawać witamin i składników mineralnych do nieprzetworzonej żywności obejmującej w szczególności owoce, warzywa, mięso, drób i ryby, a także do napojów zawierających ponad 1,2% objętości alkoholu. Zakazem tym mogą zostać objęte dodatkowe kategorie żywności w świetle dodwodów naukowych oraz po uwzględnieniu wartości odżywczej tej żywności.

W terminie do 19 stycznia 2009 r. Komisja może przedstawić propozycje maksymalnych dozwolonych ilości witamin i składników mineralnych, które mogą znajdować się w sprzedawanej żywności, z uwzględnieniem żywności oferowanej w formie skoncentrowanej lub odwodnionej. Przy ustalaniu tych ilości będą brane pod uwagę referencyjne wartości spożycia witamin i składników mineralnych dla danej populacji. Dodawanie witamin i składników mineralnych nie może naruszać zasad określonych w Dyrektywie 90/496/EC, w szczególności w zakresie % Dziennego Zalecanego Spożycia.

Etykietowanie, prezentacja i reklama produktów zawierających dodatek witamin i składników mineralnych nie mogą wprowadzać konsumentów w błąd co do wartości odżywczej tych produktów, ani zawierać stwierdzeń lub sugestii, że zrównoważona i zróżnicowana dieta nie może zapewnić właściwych ilości składników odżywczych.

Państwa członkowskie UE nie będą mogły ograniczać lub zakazywać handlu żywnością spełniającą wymagania Rozporządzenia i wspólnotowych aktów prawnych przyjętych do jego wykonania, poprzez tworzenie i stosowanie niezharmonizowanych przepisów krajowych regulujących dodawanie witamin i składników mineralnych. Rozporządzenie przewiduje dla krajów członkowskich możliwość wprowadzania uzasadnionych zakazów lub nakazów dodawania witamin i składników mineralnych do określonych grup żywności, jednak może to nastąpić wyłącznie w przypadku braku odpowiednich przepisów wspólnotowych i po powiadomieniu Komisji zgodnie z Procedurą Powiadamiania określoną w art. 12.